c...
سه شنبه, ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ۰۶:۳۵ ب.ظ
در آخر از میان دوستانم تنها خودم ماند.
کاش زودتر میدانستم بهترین هم صحبت خودم...خودم هستم.
باید زودتر میدانستم هیچ چیز ابدی نیست.
باید زودتر میدانستم خیلی ها که مهربانند زودتر ترکت می کنند.
باید زودتر میدانستم توقع داشتن از دیگران کار بیهوده ایست.
باید زودتر میدانستم هیچ دوستی یا ارتباطی مانند شازده کوچولو و گل سرخش نمی شود.
باید زودتر باور می کردم اینجا چیزی مجسم نیست.
فقط گاهی دلخوش میکنی و وجود نامرئی کسی را در ذهنت مرئی تجسم می کنی.
و و بعد به تجسمت مهر ورزی می کنی، دوستش میداری،با او لبخند می زنی...
و بعد روزی وجود مرئی تجسمت به خودش برمیگردد و باز نامرئی می شود.
کاش زودتر قانون زندگی را می فهمیدم که هیچ کسی نباید به وجود نامرئی کسی،در ذهنش جانی بدهد.
که اگر اینکار را کند بی شک مجازات خواهد شد.
خیلی زود به این نتیجه ها رسیدی
و خیلی قشنگ و ظریف مطرحش کردی