خالی

چقدر اینجارو خاک گرفته...خیلی وقته به اینجا سرنزدم(=

نویسه

روزی چشم باز کردم و احساس کردم منتظر کسی هستم.

پس می نویسم برای کسی که نمیدانم کیست اما انتظارش را می کشم.

تمام من در بین کلماتم جاری می شدند و بعد در آبشاری از انسان ها میان سنگ های زندگی خاموش شدند و مانند جسمی سرد و بی نفس کنار رودخانه افتادند...حال این تن مرده کلمات را می بوسد و مزین اشک هایش می کند.

لینک کانالم توی روبیکا👇🏻(=

Rainy_train@